Begonnen met het maken van de stopmotions voor Illustratie. Hieronder het verhaal waar de stopmotion film op gebasseerd is.
I have started with my stop motion production for Illustration. Below is the story where the stopmotion is based on. I don't think i'm gonna translate it.
Scene 1: Spaanse boomgaard, Herman, Wakker worden, Kater
De zon scheen fel over de gigantische boomgaard, die zich over een honderdtal hectaren grond uitspreidde. Het was aan het begin van de middag toen Herman wakker werd en de stralen van de zon op zijn rood gele huid voelde. Het duurde even voordat hij zich bewust werd van het feit dat hij weer wakker was. Wat een avond gisteravond dacht hij bij zichzelf. De boom waarin Herman hing had gisteren het eind van het seizoen gevierd en het was een lange nacht geweest, waarin ze herinneringen en anekdotes hadden besproken. Zo was het snoei seizoen en het nieuwe bewaterings systeem meerdere malen uitgebreid besproken. Er waren grappen gemaakt en er waren al ideeën geopperd over wat er nu allemaal ging gebeuren. De wilde verhalen die al generaties lang in de boomgaard aanwezig waren maakten nog steeds indruk op Herman en zijn kameraden, en zijn waren daarom ook heel benieuwd wat hun vandaag te wachten stond. Herman knipperde nogmaals met zijn ogen en keek om zich heen. Het gros van de boomgaard was nog in diepe slaap en Herman dacht terug aan gisterenavond toen hij met zijn vrienden een geweldige avond en nacht had doorgebracht. Hij hoorde hier en daar wat andere bekenden wakker worden toen hij een schaduw in de verte zag naderen. Herman keek nog eens goed en probeerde te focussen op de naderende schaduw maar dit mocht niet baten, hij was nog steeds een beetje slaperig en voelde zich ook een beetje aangetast na gisterenavond. De schaduw kwam inmiddels naderbij en Herman zag dat hij bij de boom naast die van hem stopte en hier een aantal dingen deed die voor Herman te vaag waren om te zien. Hij keek omhoog in de zon en probeerde zichzelf een beetje om te draaien zodat deze niet op zijn hoofd scheen. Er stak een zuchtje wind op waarvan Herman gebruik maakte en zich richting de schaduw kon draaien. De staakte zijn bezigheden en kwam richting de boom van Herman gelopen. Herman keek om zich heen of zijn kameraden dit ook zagen maar de meeste waren nog steeds niet ontwaakt en hij vroeg zich af wat hij moest doen. Te laat de schaduw was heel dicht bij en Herman begon dingen te herkennen. Dit was een van de dingen die hij ook had gezien toen het nieuwe bewaterings systeem werd gemaakt. De schaduw stond nu voor hem en was voor een deel lichtroze en voor een deel blauw. Toen Herman alles op een rijtje probeerde te zetten kwam er een lange schaduw vanuit het roze kleurige ding op hem af en een seconde later lag Herman naast zijn boom met een verschrikkelijke hoofdpijn in een houten kist. Dit is het dacht hij, dit is de legende waar iedereen het altijd over heeft. Het gaat gebeuren en ik ben er bij. Bij deze gedachte verdween de hoofdpijn die zo hevig begon als sneeuw voor de zon.
Scene 2: Kist in vrachtauto, Herman en Klaas, Genieten en ervaren, Opperst vrolijk.
Herman keek om zich heen en zag zijn makker Klaas die ook vol verbazing en trots naast hem lag. “He klaas! Dit is het man, we gaan het meemaken!” riep Herman vol blijdschap. “Ja man, het is gewoon waar het is gewoon echt waar ik dacht dat die ouwe gekken boven ons gewoon aan het ouwehoeren waren over deze legende, maar het is echt waar” antwoordde Klaas terwijl hij nogmaals om zich heen keek en probeerde te begrijpen wat er allemaal gebeurde. “Was leuk hé gisterenavond”. “Ja, man ik vond het echt geweldig, heb nog nooit een dergelijk feestje meegemaakt” zei Klaas. “Hoe laat ben jij eigenlijk gaan slapen Herman?”. “Nou ik weet het niet helemaal meer maar het was al een mooi poosje donker dat zeg ik je wel, haha, jij dan?” “Nou” zei Klaas “Ik was met Merel aan het discussiëren over de toek…. Klaas kon zijn zin niet afmaken omdat de schaduw die net nog voor de boom stond zichzelf nu boven de houten kist had geplaatst en deze met een snelle beweging optilde. Herman en Klaas tolden over elkaar heen en toen Herman boven en onder weer van elkaar kon scheiden was het donker om hem heen. Klaas was nergens meer te bekennen en het laatste spleetje licht in de verte werd steeds kleiner totdat het dit verdween. Herman zag niets meer en werd angstig. Wat gebeurt er allemaal dacht hij. Waar ben ik en wat doe ik hier? In de verte hoorde hij een brommend geluid en voelde hij hoe de ruimte waarin hij zich bevond begon te bewegen. In de donkere ruimte om hem heen hoorde hij meerdere kreten van angst en hij wist dus dat hij niet alleen was. Plotseling voelde hij wat hevige schokken en rolde tegen de rand van de kist aan. Hij voelde dat de donkere ruimte steeds sneller begon te bewegen en drukte zich stevig tegen de rand aan. Angstig maar alert keek Herman om zich heen. Hij wist geen raad met de situatie en besloot rustig in de hoek te blijven zitten totdat hij zich beter kon oriënteren om zo de situatie goed te kunnen beoordelen.
Scene 3: Fabriek in Zaandam, Herman en Daphne, Bewust worden, Verliefd
Herman voelde dat de donkere ruimte stopte met bewegen. Hij had het gevoel alsof hij zijn hele leven al in deze ruimte had doorgebracht en was inmiddels gewend aan de donkere omgeving. De angstkreten waarin inmiddels opgehouden en hij begon zich enigszins op zijn gemak te voelen, hoewel van een echt prettig gevoel kon je niet spreken. Hij probeerde nog steeds te begrijpen wat er allemaal gebeurde maar kwam niet verder dan de gedachten dat de zon verdwenen was en ze nu in deze duistere ruimte verder moesten. Maar waar is de boom? Hebben ze hier ook zo’n fijn bewaterings systeem? Waar is Klaas? Zijn gedachten werden ruw onderbroken toen in de verte de licht spleet plotseling weer groter werd. Herman werd verblind en draaide zijn zich weg van de lichtbron. Zijn hoofdpijn was weer teruggekeerd. Nog steeds herstellend van de verblinding voelde Herman dat hij weer werd opgetild en werd verplaatst. Hevig schuddend en doodsbang lag Herman in de houten kist. Hij voelde zich eenzaam en alleen. Zonder een verdere waarschuwing werd de horizon 180 graden gedraaid en Herman tuimelde samen met vele andere op een lange zwarte strook trillend rubber. Herman probeerde zich te oriënteren maar het hevig schudden en de plotselinge wending van zijn situatie maakten dit onmogelijk. Hij passeerde een opening en zag wederom de zon verdwijnen. Hij viel naar beneden en kwam op een niet trillende rubberplaat terecht. Hij keek om zich heen en zag dat hij langzaam voortbewoog in de richting van een richel. Vrezend voor zijn leven probeerde Herman zich vast te pakken aan de rand van de rubberplaat maar al zijn vermoeide pogingen leverden geen resultaat op. De afgrond aan het eind van de rubberplaat kwam steeds dichter bij en Herman wist zich geen raad meer. In de verte zag hij Klaas maar deze was te ver weg om aan te spreken, en de pogingen om hem te roepen zouden toch nooit boven alle andere paniek kreten uitkomen, dus gaf Herman dit ook direct weer op. De afgrond was nu heel dicht bij genaderd en Herman was ten einde raad. Plof, Herman viel een tweetal centimeters en rolde toe over een grote ijzeren plaat. Om hem heen waren allemaal gaten en sommige kameraden zag hij hierin verdwijnen. Voordat hij doorhad wat er allemaal gaande was viel hij zelf door een gat en kwam in een andere bak terecht. Hij keek om zich heen om zich te oriënteren toen zijn oog viel op een prachtige jongedame. Slank van postuur, donkerrood van kleur en met een prachtig zadenpatroon. Haar groene kroontje maakte haar tot prinses. Alle angst en spanning waren bij Herman verdwenen. Het was alsof hij betoverd was door deze jongedame. Herman werd omringd door onbekenden en wou deze prinses niet uit het oog verliezen. Met moeite probeerde hij zichzelf in haar richting te rollen, waardoor de andere aanwezigen zich al redelijk snel aan Herman begonnen te irriteren en hem voor van alles en nog wat uitmaakte. Door al deze commotie die Herman veroorzaakt trok hij automatisch de aandacht van Daphne welke op haar beurt in zijn richting keek om er achter te komen waar al het geschreeuw vandaan kwam. Haar oog viel op Herman die met veel moeite zich een weg door de menigte baande. Na het passeren van een nogal groot individu keek Herman even omhoog om te kijken of de jongedame er nog wel was. Op dat moment hadden Daphne en Herman oogcontact. Herman verstijfde en liep rood aan terwijl Daphne haar blik nog eens goed over Herman liet gaan. Wat een leuke kerel dacht ze bij zichzelf, maar wat is hij nou allemaal aan het doen. Toen Herman zich zelf weer had vermant, wist hij een gaatje te vinden en kwam tegen over Daphne te liggen. Er gingen een aantal seconden in volledige stilte voorbij voordat Daphne het initiatief toonde. “Hoi” zei ze liefdevol. “H..H…oooi…” stammelde Herman. “Wat ben je allemaal aan het doen” vroeg Daphne oprecht. “Ik euh….was euh….op weg naar….euh….jou”zei Herman nog steeds overdonderd door de schoonheid van Daphne. “Wie ben jij als ik zo vrij mag zijn”vroeg Herman. “Ik ben Daphne en wie ben jij dan precies, dat je helemaal naar mij toe komt?” “Ik ben Herman en ik zag jou hier zo liggen en ja……ik vond eigenlijk dat ik je niet ongeroerd mocht laten, dus dacht ik nou dan ga ik daar maar heen” zei Herman die zijn hartslag terug had weten te brengen naar een normaal tempo. Daphne lachte vriendelijk maar zei geen woord. Herman keek haar aan en vroeg zich af waar hij aan begonnen was. Is dit meisje niet veel te ver buiten mijn bereik dacht hij bij zichzelf. Daphne keek hem aan en maakte een sierlijk gebaar waaruit Herman kon opmaken dat zij ook wel interesse had in hem. Herman moest het gevoel van blijheid onderdrukken en ging op een nonchalante toon verder. “Waar kom je vandaan als ik vragen mag” vroeg Herman, terwijl zijn aandacht heel even werd afgeleid door een harde knal die te horen was. “Ik kom van mijn ouders af” zei Daphne die het geluid ook had gehoord. “En jij dan?” vroeg ze op haar beurt. Herman wou net beginnen over zijn reis die wordt verteld in de legende die hij al zijn hele leven hoort, toen ze beiden onaangekondigd de grond onder hun hoorden open gaan en samen in een zwart gat verdwenen. Daphne en Herman zijn nu bij de Albert Hein te koop als Smooty voor 2,29
